Professional Paper: Fouten of Fraude (NL-version)
Een manager die fraudeert in de jaarrekening zal proberen zijn bedrog te verbergen. Als de accountant de bijbehorende afwijking ontdekt, wat zegt de manager dan om niet als fraudeur te worden bestempeld? Het meest waarschijnlijke scenario is dat de manager de afwijking zal presenteren als een onbewust gemaakte fout. En het is niet onwaarschijnlijk dat de accountant vervolgens akkoord gaat met deze verklaring, met alle gevolgen van dien. Oppassen dus.
Maar hoe krijgt een manager de accountant zover? Het antwoord ligt zo voor de hand, dat dit lange tijd is onderschat: de manager laat het liefst acties achterwege.
De fout-verklaring van een manager is plausibeler als een transactie helemaal niet is geboekt (een omissie), ten opzichte van het verkeerd boeken van een transactie (een actie). De accountant zal een omissie dus eerder als een onopzettelijke fout zien dan als fraude.
‘Maar fouten komen toch veel vaker voor dan daadwerkelijke fraude?’, zal menigeen beweren. ‘Dat is toch een bekend statistisch gegeven?’
Recent onderzoek van Erin Hamilton en Jason Smith stelt juist deze aanname ter discussie. Zij onderzoeken of omissies van transacties een fraudemethode vormen die succesvol onder de radar van de accountant is gebleven.
Authors
